Hebben schenkingen invloed op de verdeling van de erfenis?

Inbreng van schenkingen

Een erflater kan bepalen dat de waarde van een schenking in de erfenis moet worden ingebracht. Inbreng van de schenking betekent dat bij de verdeling van de erfenis de waarde van de schenking die de erfgenaam al heeft ontvangen, wordt verrekend met het erfdeel dat de erfgenaam nog ontvangt.

Door de inbrengverplichting heeft de erfgenaam namelijk een soort voorschot gekregen op het erfdeel. Hierdoor wordt een eventuele bevoordeling van een van de erfgenamen ten opzichte van de andere erfgenamen ongedaan gemaakt. Inbreng geldt dus alleen ten behoeve van mede-erfgenamen en niet ten behoeve van schuldeisers.

Als een erfgenaam een schenking moet inbrengen, wordt het gedeelte dat aan de erfgenaam uit de erfenis wordt uitgekeerd verminderd met de waarde van de al ontvangen schenking. Een erfgenaam hoeft dus niet meer in te brengen dan het bedrag van zijn erfdeel.

Schenkingen onder het huidige erfrecht (vanaf 1 januari 2003)

Het uitgangspunt is dat schenkingen gedaan ná 1 januari 2003 niet hoeven te worden ingebracht, tenzij dit bij het verrichten van de schenking of in het testament is bepaald. Als bij de schenking niets is bepaald over het al dan niet inbrengen van de schenking dan kan in het testament alsnog worden bepaald dat de waarde van de schenking moet worden ingebracht. Andersom is het ook mogelijk: in het testament kan de opgelegde inbrengverplichting ook ongedaan worden gemaakt.

Schenkingen verricht voor 2003 en overgangsrecht

Onder het oude recht (voor 1 januari 2003) gold juist het omgekeerde. Het uitgangspunt was dat schenkingen moesten worden ingebracht tenzij uitdrukkelijk bij de schenking zelf of in het testament was bepaald dat de schenking niet hoefde te worden ingebracht. Deze ‘oude’ regeling geldt nog steeds voor erfgenamen die schenkingen hebben ontvangen voor 1 januari.

Contact